Frásagnarsnilld Kristjáns Albertssonar var alkunn. Hann lifði söguríka tíma og hafði frá mörgu að segja. Jakob F. Ásgeirsson settist við fótskör Kristjáns í elli hans þegar sjónleysi varnaði honum ritstarfa. Úr samstarfi þeirra varð til þessi dýrlega minningabók. Kristján lýsir samtíð sinni– öld gleði og ljóma, harðneskju og ófriðar, framfara og ævintýra – og bregður upp ógleymanlegum svipmyndum af nokkrum samferðarmönnum sínum og vinum, svo sem Matthíasi Jochumssyni, Einari Benediktssyni, Jóhanni Sigurjónssyni, Jóhannesi Kjarval og Guðmundi Kamban.