Síldarárin 1867–1969 er einstakt stórvirki um síldarævintýrið í sögu þjóðarinnar. Á þeim hundrað árum sem hér er fjallað um umbreyttist Ísland úr örsnauðu þróunarlandi í tæknivætt velferðarríki. Síldin reyndist þar mikill örlagavaldur, og ósennilegt er að lífskjör væru hér svo góð sem raun ber vitni ef hennar hefði ekki notið við.
Þetta ævintýralega skeið hófst með tilraunum Norðmanna til síldveiða undan Austurlandi á síðari hluta 19. aldar; brátt tóku Íslendingar sjálfir við og hagnýttu sér margvíslegar tækninýjungar. Í kjölfarið risu söltunarbryggjur víða um land og sömuleiðis stórvirkar síldarverksmiðjur. Fjölbreyttar nýjar atvinnugreinar ruddu sér til rúms samhliða og ný markaðssvæði opnuðust fyrir afurðir landsmanna.
Meðan á veiðum stóð bauðst hér meiri atvinna en nokkru sinni fyrr, allir lögðu hönd á plóg við að skapa auðinn, konur ekki síður en karlar. Sum árin græddu menn vel, önnur síður, auk þess sem veiðarnar færðust frá einum landshluta í annan og þar kom loks að ævintýrinu lauk með nær algjöru hruni í síldveiðum við Ísland.
Hér eru þessari mögnuðu og mikilvægu sögu gerð skil í margradda frásögn síldarstúlkna og spekúlanta, aflakónga og ævintýramanna. Auk þess prýða verkið á annað þúsund ljósmyndir sem flestar koma nú fyrir almenningssjónir í fyrsta sinn. Þetta er saga um svipult gengi, auðsæld og skort, um rómantík og harma, þrældóm og frelsi; saga sem allir ættu að þekkja.
Páll Baldvin Baldvinsson er bókmenntafræðingur og menningarrýnir. Hann hefur áður meðal annars sent frá sér stórvirkið Stríðsárin 1938–1945 sem varð metsölubók. Síldarárin 1867–1969 er afrakstur áralangrar vinnu hans við söfnun ljósmynda, endurminninga og annarra heimilda.
