Austfirsk ljóðskáld XXI

Í blárri kyrrð

Haust
og dagurinn er hættur
að roðna á kvöldin
en sígur inn í bláa kyrrð
með kviknandi himinljósum.
Á svörtum spegli vatnsins
vælir lómurinn
í langdreginni einsemd.
– Kvöldkul í gulu laufi
og bráðum fellur fyrsti snjórinn.